اقتصاد قبرس شمالی؛ آنچه باید در مورد سیاست و اقتصاد قبرس بدانید
بین سالهای 1960 و 1973 قبرس از استاندارد زندگی بالاتری نسبت به بسیاری از همسایگان خود برخوردار بود و اقتصاد خوداشتغالی متمرکز بر کشاورزی و تجارت را اداره می‌کرد. آژانس های مختلف سازمان ملل متحد (سازمان ملل) که از طریق برنامه توسعه سازمان ملل کار می کنند، کمک قابل توجهی به این پیشرفت کرده اند. بانک جهانی و صندوق بین المللی پول حمایت مالی قابل توجهی را در قالب وام برای پروژه های توسعه ای خاص مانند تامین انرژی، توسعه بندر و سیستم های فاضلاب ارائه کرده اند.
دولت های خارجی فردی نیز به قبرس کمک کردند. ملل و سازمان‌های مختلف کارشناسانی را برای کمک به برنامه‌ریزی اقتصادی و راه‌اندازی طرح‌های مولد و همچنین اعطای بورسیه‌ها و جوایز به کارشناسان قبرسی در این زمینه‌ها فراهم کرده‌اند. تولیدات کشاورزی افزایش یافت، تولیدات صنعتی و صادرات کالاها و خدمات بیش از چهار برابر شد و گردشگری در این دوره به یکی از درآمدهای ارزی عمده تبدیل شد.
تصرف نزدیک به دو پنجم جزیره توسط ترکیه در سال 1974 و در نتیجه جابجایی نزدیک به یک سوم جمعیت جزیره، ضربه بزرگی به رشد اقتصادی جزیره وارد کرد. در بخش‌های شمالی، یونانی‌های قبرس خسارات قابل توجهی از زمین و اموال شخصی و همچنین تنها بندر فاماگوستا و فرودگاه بین‌المللی نیکوزیا را از دست دادند.
گروه مشاوران بدون مرز متشکل از تیم متخصص در زمینه ی سرمایه گذاری و خرید و فروش املاک مسکونی و تجاری در سراسر دنیا و همچنین امور مهاجرتی و تحصیلی می باشد.در حال حاضر این دپارتمان با شرکت های سرمایه گذاری فراوانی در کشورهای قبرس، کانادا،اسپانیا، بریتانیا، آلمان، روسیه، سوییس، آذربایجان، رومانی، اوکراین، ترکیه، ایران و امارات متحده عربی نیز همکاری می کند.همکاری با بهترین مشاوران و گروهی کاملا حرفه ای، ما را قادر می سازد تا به مشتریانمان شرایط سرمایه گذاری بدون ریسک و تضمینی را در کنار بدست آوردن مالکیت کامل ملک خریداری شده ارائه کنیم و ایشان را برای رسیدن به هدفشان همراهی نماییم.
سیاست و اقتصاد قبرس – 1973 – 1975
سیاست و اقتصاد قبرس بین این تاریخ ها باقی ماند. بین سال های 1973 و 1975، تولید ناخالص داخلی طرف یونانی قبرس حدود یک سوم کاهش یافت. رشد واقعی در منطقه تحت صلاحیت اداره جمهوری قبرس احیا شد و بین سالهای 1975 و 1983 نرخ رشد سالانه به طور متوسط بالای 10 درصد برآورد شد. از سال 1983، اقتصاد یونانی قبرس با نرخ بیکاری و تورم نسبتا پایین رشد کرده است. گردشگری محرک اصلی رشد اقتصادی بوده است و پیشرفت‌های فناوری در بسیاری از نقاط انجام شده است.
در طول دهه 1990، بخش یونانی قبرس به عنوان مرکزی برای تجارت ترانزیت بین‌المللی، کشتیرانی تجاری، بانکداری و سایر خدمات مرتبط توسعه یافت. دولت یونانی جمهوری در مورد توافقنامه‌های تعرفه‌ای ویژه با اتحادیه اروپا مذاکره کرد و در سال 1990 درخواست عضویت در این سازمان را داد و کشورهای عضو تقریباً نیمی از واردات جزیره را به خود اختصاص دادند. در سال 2004، طرف یونانی قبرس به اتحادیه اروپا پیوست و یورو را به عنوان واحد پول رسمی خود در سال 2008 پذیرفت.
بیشتر بخوانید:
کشاورزی در قبرس شمالی
مناطق تحت اشغال ترکیه موفقیت های مشابهی داشته اند و دولت ترکیه از اقتصاد آن حمایت می کند. کشاورزی همچنان منبع درآمد مهمی در منطقه ترکیه است. این دو اقتصاد از سال 1974، زمانی که تجارت بین آنها متوقف شد، از هم جدا شده اند. با این حال، منطقه جنوبی به تامین برق به منطقه شمالی ادامه می دهد، در حالی که منطقه شمالی به پردازش فاضلاب نیکوزیا یونان ادامه می دهد.
زمین های آبی بیش از یک سوم از زمین های زراعی جزیره را پوشش می دهد، عمدتا در دشت مساریا و نزدیک پافوس در جنوب غربی. حدود یک پنجم کل زمین را جنگل ها و جنگل ها پوشانده اند. طبق قوانین سنتی وراثت، مالکان زمین معمولاً کوچک، پراکنده و پراکنده هستند. در سال 1969 یک برنامه یکپارچه سازی زمین به اجرا درآمد. با مخالفت، عمدتاً از سوی مالکان ترک قبرس مواجه شد، و تنها به تدریج اجرا شد، هرچند در بخش یونانی قبرس با موفقیت کاملاً موفقیت آمیز بود.
انگور، میوه‌های برگ‌ریز، سیب‌زمینی، غلات، سبزیجات، زیتون و خرنوب از جمله محصولات عمده‌ای هستند که در منطقه قبرس یونانی کشت می‌شوند. بیشتر مرکبات، گندم، جو، هویج، تنباکو و علوفه سبز کشور در مناطق تحت کنترل ترکیه کشت می شود.
دام ها، به ویژه گوسفند، بز، خوک و طیور، حدود یک سوم کل تولیدات کشاورزی جزیره را تشکیل می دهند. از جمله حیوانات پرورش یافته گاو است. قبرس قبلاً به خاطر جنگل‌های گسترده‌اش شناخته می‌شد، اما از قرن هفتم قبل از میلاد، فاتحان متوالی اکثر آنها را به همراه تقاضای چوب برای کشتی‌سازی و همچنین برداشت زیاد برای ساخت و ساز و سوخت، حذف کردند.
سیاست قوی حفاظت و جنگل‌کاری تحت سلطه بریتانیا دنبال شد و کالج جنگل‌داری قبرس در پرودروموس در دامنه‌های غربی کوه المپوس تأسیس شد. دولت یونانی قبرس به اجرای برنامه بلندپروازانه حفاظت و توسعه جنگل ها ادامه می دهد. جنگل ها عمدتاً در منطقه پافوس و در مناطق تپه ای یافت می شوند.
بیشتر بخوانید:
معادن در قبرس شمالی
قبرس در طول اعصار یکی از تولیدکنندگان مشهور مس بوده است. معادن آن در 2500 سال قبل از میلاد کار می کردند. این معادن برای نسل‌ها پس از کشف منابع معدنی جدید رها شدند تا زمانی که اندکی قبل از جنگ جهانی اول دوباره فعال شدند. سپس از سال 1925 تا رکود بزرگ دهه 1930 که بسته شدند مورد استثمار قرار گرفتند. تولید پس از جنگ جهانی دوم از سر گرفته شد، مس و سایر مواد معدنی (آهن پیریت، آزبست، گچ و سنگ معدن کروم) به افزایش صادرات کمک کرد. بنتونیت (نوعی خاک رس) رنگ زرد تیره دارد و صادر می شود. مهمترین معادن مس این جزیره در منطقه اسکوریوتیسا تحت اشغال ترکیه قرار دارد، اما ذخایر سنگ مس به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. سنگ و سایر مصالح ساختمانی در مقادیر زیادی برای استفاده محلی استخراج می شوند.
قبرس تمام نفت مورد نیاز خود را برای راه اندازی خودروها و تولید برق تولید شده در نیروگاه های حرارتی وارد می کند. علاوه بر این، این کشور یکی از تولیدکنندگان پیشرو انرژی خورشیدی در جهان است. علیرغم وجود سدهای متعدد، تامین آب کافی همچنان یک مشکل دائمی است.
ذخایر بزرگ گاز طبیعی اولین بار در سواحل قبرس در سال 2011 کشف شد، زمانی که اکتشاف گاز طبیعی در شرق مدیترانه در قرن بیست و یکم آغاز شد. با این حال، به دلیل تنش های مداوم بین دولت های قبرس یونانی و ترک قبرس، ذخایر عمدتاً برای چند سال آینده استفاده نشده بودند.
صنعت در قبرس شمالی
در دسترس بودن منابع خام در قبرس محدود است که امکان فعالیت های صنعتی را محدود می کند. قبل از تقسیم جزیره، بیشتر تولیدات شامل محصولاتی برای بازار داخلی توسط کارخانه‌های کوچکی بود که توسط مالکان اداره می‌شد، که بیشتر آنها در سال 1974 در منطقه تحت کنترل ترکیه قرار داشتند. بر تولید مجدد صادرات متمرکز شد و چندین کارخانه در جنوب راه اندازی شد. صنایع سنگین جمهوری شامل پالایش نفت، ساخت لوله های سیمان و آزبست و تولید برق حرارتی است، در حالی که صنایع سبک آن شامل پوشاک، کفش، نوشیدنی و برخی ماشین آلات و تجهیزات حمل و نقل است. اقتصاد یونانی قبرس نیز از چاپ و نشر سود می برد.
پوند قبرس توسط بانک مرکزی قبرس صادر می شود، در حالی که لیر ترکیه در قلمرو تحت کنترل ترکیه استفاده می شود. در سال 1982، جمهوری قبرس شروع به گسترش خدمات مالی خود از جمله بانکداری خارج از کشور کرد. صادرات اصلی جمهوری کالاهای تولید سبک مانند پوشاک و کفش و مواد غذایی مانند سیب زمینی و مرکبات است.
وارذات و صادرات در قبرس شمالی
عمده واردات نفت، فرآورده های نفتی، مواد غذایی و ماشین آلات است. درآمدهای گردشگران، حواله‌های ارسال شده توسط یونانی‌های مقیم خارج از کشور، و دریافت‌هایی از پست‌های نظامی بریتانیا در جزیره به پر کردن کسری‌های تجاری مزمن کمک می‌کنند. در حالی که عمده صادرات بخش ترکیه مرکبات، سیب زمینی، خرنوب و محصولات نساجی است، واردات آن مواد غذایی، ماشین آلات و وسایل نقلیه حمل و نقل است.
پس از سال 1960، گردشگری به یکی از مهمترین جنبه های اقتصاد قبرس تبدیل شد. بیشتر اقامتگاه های توریستی در منطقه ای از جزیره بود که در سال 1974 توسط ترک ها اشغال شد. بخش گردشگری در بخش یونانی قبرس پس از تقسیم به سرعت بهبود یافت. برای جبران خسارت گیرنه و تفرجگاه های ساحلی پیشرو فاماگوستا-واروشا، شهرهای ساحلی جنوبی لیماسول، لارناکا و پافوس برای میزبانی از گردشگران توسعه یافتند. گردشگری از اواسط دهه 1980 منبع اصلی درآمد خارجی برای یونانیان قبرس بوده است.
به جز سالهای بلافاصله پس از اشغال ترکیه، فعالیت اتحادیه‌های کارگری قابل توجهی در قبرس وجود داشت، به طوری که سطح بیکاری کلی پایین بود و بیش از دو سوم کارگران قبرسی به اتحادیه‌های کارگری وابسته بودند. در حالی که حدود یک چهارم نیروی کار قبرس در تجارت مشغول به کار هستند، بخش خدمات دومین کارفرمای بزرگ است که بیش از یک پنجم نیروی کار را عمدتاً در بخش گردشگری استخدام می کند. کشاورزی که سابقاً ستون فقرات اقتصاد قبرس بود، اکنون کمتر از یک دهم کارگران این کشور را استخدام می کند. دولت جمهوری قبرس مالیات های مستقیم مانند مالیات بر درآمد و همچنین مالیات های غیرمستقیم مانند مالیات های مختلف مصرف و مالیات بر ارزش افزوده را که در اواسط دهه 1990 معرفی شد جمع آوری می کند.
بیشتر بخوانید:
حمل و نقل در قبرس شمالی
این جزیره در زمان رومیان دارای سیستم جاده ای توسعه یافته بود، اما زمانی که بریتانیا جزیره را در سال 1878 اشغال کرد، تنها مسیر حمل و نقل بین نیکوزیا و لارناکا بود. تحت اقتدار بریتانیا، یک شبکه جاده ای گسترده جدید ساخته شد. در اوایل دهه 1950، یک راه آهن عمومی با گیج باریک بی سود بود و از آن زمان به بعد حمل و نقل داخلی فقط از طریق جاده انجام می شد. بخش یونانی قبرس هنوز در حال ساخت و نگهداری یک شبکه جاده ای جدید است. در سال 1994، نیکوزیا، آنتوپولیس و کوکینی تریمیتیا توسط یک بزرگراه به هم متصل شدند.
تمام مناطق اروپا، بخش‌هایی از خاورمیانه و آفریقا با خدمات پرواز بین‌المللی به یکدیگر متصل هستند. در سال 1974، فرودگاه بین المللی نیکوزیا بسته شد و فرودگاه جدیدی در لارناکا برای خدمت به جامعه یونانی قبرس ساخته شد. فرودگاه پافوس که پروازهای داخلی و خارجی را انجام می دهد در سال 1983 افتتاح شد. پروازها به منطقه تحت کنترل ترکیه از ترکیه یا از آن عبور می کنند و در فرودگاه بین المللی ارجان فرود می آیند.
حمل و نقل دریایی بسیار کمی وجود دارد و بیشتر تجارت دریایی تجاری ثبت شده در قبرس متعلق به شرکت های خارجی است. اکثریت قریب به اتفاق تجارت خارجی جزیره هنوز از طریق آب حمل می شود و بنادر اصلی یونانی قبرس لیماسول و لارناکا به طور گسترده ای مدرن شده اند. واسیلیکو یک بندر صنعتی مهم است. فاماگوستا توسط کشتی های ترکیه استفاده می شود.
در دهه 1990، بخش یونانی قبرس کابل‌های فیبر نوری زیر آب و تأسیسات پیوند ماهواره‌ای را نصب کرد و آن را به یک مرکز بزرگ مخابراتی بین‌المللی تبدیل کرد.
جزیره قبرس میزبان طیف گسترده ای از نیروهای نظامی است. جمهوری قبرس دارای گارد ملی کوچکی از داوطلبان و سربازان وظیفه است و انتظار می‌رود مردان بین 18 تا 50 سال تا 26 ماه در ارتش خدمت کنند. ارتش ترک قبرس از مردان هم سن و سال خود می خواهد که به مدت 24 ماه خدمت سربازی خود را انجام دهند. هر دو طرف پیوندهای نظامی مهمی با بخش هایی از سرزمین اصلی دارند. گارد ملی جمهوری قبرس شامل تعداد قابل توجهی از افسران ارتش یونان است و ترکیه در قبرس شمالی حضور گسترده ای دارد. علاوه بر این، سازمان ملل متحد نیروهای حافظ صلح در قبرس (UNFICYP) را برای نظارت بر منطقه غیرنظامی جداکننده جزیره استخدام کرده است و بریتانیا دو پایگاه نظامی مستقل در قبرس دارد.
قبرس به دلیل محیط مساعد و خدمات بهداشتی دولتی و خصوصی سازمان یافته از استانداردهای بهداشتی خوبی برخوردار است. این جزیره از زمان ریشه کنی مالاریا و سپس اکینوکوکوزیس (بیماری هیداتید) مدت کوتاهی پس از جنگ جهانی دوم عاری از بیماری های عمده بوده است. میانگین امید به زندگی برای مردان 75 سال و میانگین امید به زندگی برای زنان 80 سال است و میزان مرگ و میر نوزادان پایین است.
مسکن پس از تهاجم ترکیه به قبرس در سال 1974 و متعاقب آن جابجایی و جابجایی یونانی‌های قبرس به بخش جنوبی جزیره به یکی از دغدغه‌های اصلی جمهوری قبرس تبدیل شد. دولت یک سیاست بلندمدت را برای تشویق ساخت و ساز مسکن کم هزینه، ارائه وام های کم بهره به خریداران ملک و جابجایی موقت پناهندگان در خانه های ترک قبرس ترک هایی که در جریان درگیری از شمال گریختند، معرفی کرد. هزاران خانواده پناهنده کمک اجاره دریافت کردند، در حالی که سایر خانواده های کم درآمد از دولت کمک مسکن دریافت کردند.
در بخش یونانی قبرس، کودکان از سن پنج سالگی 12 سال آموزش رایگان دریافت می کنند و آموزش تا سن پانزده سالگی اجباری است. سه سال آخر را می توان در یک مدرسه فنی یا حرفه ای یا یک دبیرستان به پایان رساند و دوره دوم در مطالعات کلاسیک، علوم یا اقتصاد ارائه می شود. مدارس برای تربیت معلم، آموزش فنی، آموزش خوابگاه، راهنمای گردشگری، پرستاری، بهداشت عمومی و پلیس از جمله موسسات فوق متوسطه هستند. دانشگاه قبرس در سال 1992 توسط یونانیان قبرس تأسیس شد. با این حال، بسیاری از دانشجویان در کالج های خارج از کشور، به ویژه در یونان، بریتانیا، و ایالات متحده تحصیل می کنند.
بیشتر بخوانید:
سیاست و اقتصاد قبرس - استقلال آموزشی در منطقه ترکیه
سیستم آموزشی منطقه ترکیه به طور مستقل اداره می شود و ترک های قبرس دارای سیستم مدارس دولتی برجسته با امکانات قابل مقایسه با مناطق یونانی و همچنین تعدادی موسسات آموزش عالی تخصصی هستند. مانند همتایان یونانی قبرس خود، بسیاری از قبرس های ترک تحصیلات عالی را در خارج از کشور (عمدتا در ترکیه) دنبال می کنند. بسیاری از واجد شرایط ترین فارغ التحصیلان قبرسی، چه یونانی و چه ترک، علیرغم فرصت های آموزشی عالی که توسط دولت یونان و ترکیه ارائه می شود، به دنبال کار در خارج از کشور هستند.
فرهنگ قبرس بین بخش های ترکی شمالی و یونانی جنوبی جزیره تقسیم شده است. جمعیت ترک قبرس شمالی فرهنگ ترکی و اسلامی خود را توسعه داده اند، روزنامه ها و مجلات خود را منتشر کرده اند و از سال 1974 بسیاری از نام مکان ها را به ترکی تغییر داده اند. در شمال، سالگرد اعلام جمهوری ترک قبرس شمالی (15 نوامبر) و تعطیلات سنتی مسلمانان جشن گرفته می شود.
یونانی‌های قبرسی به گویش یونانی صحبت می‌کنند و رابطه‌ای دوسوگرا با یونانیان سرزمین اصلی دارند. اکثر یونانی‌های قبرسی که بعد از دبیرستان در خارج از کشور تحصیل می‌کنند به یونان می‌روند و این جوانان به فرهنگ عامه بین‌المللی یونان می‌پیوندند. با وجود این، یونانی‌های قبرس تلاش زیادی می‌کنند تا فرهنگ سنتی خود را حفظ کنند و جشنواره‌های مهمی مانند عید پاک (از جمله کارناوال قبل از عید پاک) و Anthestiria، جشنواره گل‌های بهاری را جشن بگیرند.
با وجود سال‌ها جنگ داخلی در دهه‌های 1950، 1960 و 1970، نسل جوان یونانی‌های قبرس در جامعه‌ای نسبتاً آرام، باثبات و ثروتمند بزرگ شدند که فرهنگ سنتی را پذیرفت و گرایش‌های مد و سرگرمی مدرن را پذیرفت. این روندها نه تنها تحت تأثیر رسانه ها، بلکه تحت تأثیر هجوم زیادی از مسافران جوان قرار گرفته است که اکنون می توان حضور آنها را در کلوپ ها و بارهای رقص در سراسر جزیره احساس کرد.
کلریدس و دنکتاش به ترتیب به نمایندگی از یونانیان قبرس و ترک ها، مذاکرات اتحاد مجدد را در سال 1968 آغاز کردند. آنها تا سال 1974 به طور نامحدود ادامه یافتند، در حالی که ترک ها بر یک فدراسیون دو منطقه ای با قدرت مرکزی ضعیف اصرار داشتند، در حالی که یونانی ها امتناع کردند. ترک‌های قبرسی در فوریه 1975 منطقه تحت اشغال ترک‌ها را به عنوان کشور فدرال ترک قبرس اعلام کردند (از سال 1967 جامعه‌ای در میان ترک‌های قبرس وجود دارد که به عنوان اداره موقت ترک قبرس شناخته می‌شود).
دنکتاش گفت که هدف آنها فدراسیون است تا استقلال. تحت نظارت سازمان ملل، مذاکرات در سال 1975 و 1976 در وین از سر گرفته شد و ماکاریوس و دنکتاش در اوایل سال 1977 بر روی معیارهای قابل قبول برای یک فدراسیون دو منطقه ای توافق کردند. سیاست و اقتصاد قبرس اکنون به یک محیط معتدل نزدیک شده بود.
ماکاریوس در اوت 1977 درگذشت و اسپیروس کیپریانو، رئیس مجلس نمایندگان، به عنوان رئیس جمهور موقت جمهوری انتخاب شد. او در ژانویه 1978 بدون مخالفت برای یک دوره پنج ساله انتخاب شد و در سال 1983 مجدداً انتخاب شد. ترک های قبرس در انتخابات 1983 رای ندادند.
در سال 1988، کیپریانو سومین دوره مبارزات انتخاباتی خود را در برابر یک نامزد مستقل، جورج واسیلیو، شکست داد. او در سال 1993 با اندکی شکست به کلریدس دست راستی که در سال 1998 دوباره انتخاب شد، شکست خورد. کلریدس ابتدا از ملاقات با دنکتاش رهبر ترک قبرس امتناع کرد، اما این دو در نهایت در نیویورک تحت نظارت سازمان ملل متحد ملاقات کردند. در سال 1990، دولت جمهوری قبرس (که تماماً از یونانی‌های قبرس تشکیل شده است) شروع به عضویت در اتحادیه اروپا (EU) کرد، اما ترکیه و حامیان آن بارها عضویت آن را مسدود کردند.
اتحادیه اروپا در اواخر سال 2002 به قبرس پیشنهاد عضویت داد، مشروط بر اینکه مذاکرات اتحاد مجدد تا مارس 2003 تکمیل شود (به جز اتحاد مجدد، عضویت فقط به بخش یونانی قبرس این کشور خواهد رسید). تاسوس پاپادوپولوس با شکست کلریدس، تنها چند هفته مانده به پایان ماه مارس، ریاست جمهوری قبرس را بر عهده گرفت، اما توافقی حاصل نشد. ماه بعد، رهبران قبرس شمالی محدودیت‌های خط سبز جزیره را کاهش دادند و به قبرسی‌ها اجازه داد برای اولین بار در 30 سال گذشته آزادانه در سراسر کشور سفر کنند.
در حالی که ترک‌های قبرس در سال 2004 به پذیرش پیشنهاد اتحاد مجدد مورد حمایت سازمان ملل رای دادند، جامعه یونانی قبرس به رهبری پاپادوپولوس قاطعانه آن را رد کرد. در نتیجه، قبرس یونانی در می 2004 به طور یکجانبه به اتحادیه اروپا پذیرفته شد. اگرچه قبرس شمالی به رسمیت شناخته نشده است، اتحادیه اروپا علاقه خود را برای کاهش انزوا از طریق کمک و تجارت مستقیم پس از نتیجه مثبت قبرس شمالی در همه پرسی سال 2004 ابراز کرده است.اما با وجود این تعهدات، چنین اقداماتی عملی نشد.
بیشتر بخوانید:
سیاست و اقتصاد قبرس - انتخابات ریاست جمهوری
پاپادوپولوس در دور اول انتخابات ریاست جمهوری در اوایل سال 2008 با اندکی شکست شکست خورد، که به عنوان نشانه ای از کاهش حمایت یونانی های قبرس از ادامه تقسیم کشور تلقی می شد. اندکی بعد، دیمیتریس کریستوفیاس، رهبر حزب کمونیست قبرس و مدافع تلاش‌های جدید برای اتحاد مجدد، به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد.
برای بسیاری، جداسازی خیابان لدرا، در واقع از سال 1964، نشان دهنده تقسیم بزرگتر جزیره بود. اگرچه در آوریل 2010، زمانی که طلات شکست خورد و درویش ارولو به عنوان رئیس جمهور قبرس شمالی انتخاب شد، به نظر می رسید که مذاکرات اتحاد بین طلات و کریستوفیاس در خطر بود، اما در ماه های بعد ادامه یافت. با این حال، ارولو اظهار داشت که اگرچه TRNC استقلال را بر اتحاد ترجیح می دهد، اما بحث ها تحت رهبری او ادامه خواهد یافت.
قبرس در اوایل سال 2011 درگیر بحران بدهی منطقه یورو بود، زمانی که اوراق قرضه بزرگ دولتی یونان که توسط بانک های قبرس نگهداری می شد، وام گرفتن از بازارهای بین المللی را غیرممکن کرد. دولت قبرس بسته ای از اقدامات ریاضتی را برای رسیدگی به کسری بودجه رو به رشد، از جمله توقف دستمزد کارکنان بخش دولتی و کاهش هزینه های اجتماعی، اجرا کرده است. یکی از حساس ترین دوره های سیاست و اقتصاد قبرس، دوره ریاضت بود.
در ژوئن 2012، پس از خسارات هنگفتی که دو بانک بزرگ قبرس در نتیجه تجدید ساختار بدهی دولتی یونان مورد تایید اتحادیه اروپا متحمل شدند، قبرس از اتحادیه اروپا و صندوق بین المللی پول (IMF) درخواست کمک مالی کرد. اما مذاکرات بر سر شرایط از زمانی که کریستوفیاس از اجرای اصلاحات بانکی و خصوصی سازی درخواست شده توسط اتحادیه اروپا و صندوق بین المللی پول امتناع کرد، طولانی شده است.
بحران مالی و کمک مالی بر انتخابات ریاست جمهوری در فوریه 2013 غالب شد. نیکوس آناستاسیادس، نامزد راست میانه، به دنبال یک توافق سریع با اتحادیه اروپا و صندوق بین المللی پول بود، در حالی که رقیب اصلی او استاوروس مالاس از این کمک مالی حمایت کرد، اما نسبت به پذیرش آن اظهار داشت. آناستازیادس در 24 فوریه با 57.5 درصد آرا انتخاب شد. در سخنرانی پیروزی خود، آناستازیادس اظهار داشت که به عنوان رئیس جمهور، تکمیل یک توافقنامه نجات اولویت اصلی او خواهد بود.
در ماه مارس، قبرس با شرایط بسته کمک مالی که شامل 10 میلیارد یورو (حدود 13 میلیارد دلار) از وام های اتحادیه اروپا و صندوق بین المللی پول و 7 میلیارد یورو (حدود 9 میلیارد دلار) از بازسازی قبرس بود، موافقت کرد. در ماه آوریل، کل پرداختی که قبرس به بسته کمک مالی انجام داد به 13 میلیارد یورو (تقریبا 17 میلیارد دلار) افزایش یافت. در سال 2016، قبرس موفق شد از بسته کمک مالی خارج شود.
بیشتر بخوانید:
در همین حال، در سال 2015، آناستازیادس مذاکرات در مورد اتحاد مجدد با قبرس شمالی را از سر گرفت. علیرغم وعده های اولیه، مذاکرات در ژوئیه 2017 پس از اینکه دو طرف نتوانستند به توافقی در مورد تقسیم قدرت و امنیت ترک های قبرس برسند، شکست خورد. با وجود این، آناستازیادس اظهار داشت که قصد دارد مذاکرات را در طول مبارزات انتخاباتی در سال 2018 از سر بگیرد. موفقیت او در انتخابات به مدیریت او در بهبود اقتصادی کشور و همچنین مذاکرات با قبرس شمالی نسبت داده شد.
در سال 2011، ذخایر گاز طبیعی کشف شده در سواحل موضوع بحث بین دو طرف شد. ترک‌های قبرسی احساس می‌کردند که بدون توافق رسمی، سهم منصفانه‌ای از دستاوردها را دریافت نخواهند کرد. قبرس چند روز پس از شکست مذاکرات با قبرس شمالی در سال 2017، اجازه حفاری گاز طبیعی گروه توتال را صادر کرد. زمانی که انی در فوریه 2018 اجازه شروع حفاری را گرفت، کشتی‌های جنگی ترکیه مداخله کردند و کشتی‌های این شرکت را بازگرداندند.
با وجود اعتراضات ترکیه، شرکت اکسون موبیل در آن سال حفاری را آغاز کرد. ترکیه در ژانویه 2019 اعلام کرد که پس از شکست یونانی‌های قبرس در رسیدن به توافق با ترک‌های قبرس، حفاری را در نزدیکی قبرس آغاز خواهد کرد. تا پایان سال، در حالی که وضعیت ترکیه هیچ نشانه‌ای از بهبود را نشان نمی‌دهد، قبرس برای دور زدن خط لوله ترکیه و ساخت یک خط لوله گاز از اسرائیل به یونان از طریق قبرس به توافق رسید. ترکیه به توسعه ارزیابی های خود از منطقه تا سال 2020 ادامه داد و در تابستان همان سال کشتی های بیشتری را ارسال کرد. آنچه را که باید در مورد سیاست و اقتصاد قبرس بدانید به تفصیل توضیح دادیم.